طراحی مبلمان شهری با رویکرد «طرح-دیس گرایی»

در پی مطالعه در حیطه محصولات مبلمان شهری، با تولیدات بسیاری در محیط های شهری که دارای تنوع در فرم و عملکرد هستند روبرو شدیم. در این گروه، محصولاتی حضور دارند که به میزان قابل توجهی به لحاظ بصری و کارکردی دارای تمایزاتی بودند که موجب برانگیختن تحسین مخاطبان می¬شدند. این آثار از سویی اثر صرفاً هنریِ مستقر در شهر به حساب نمی¬آمدند و از طرف دیگر به راحتی در گروه مبلمان شهری همچون سایر عناصر مبلمان شهری دسته بندی نمی-شدند. بنابراین به منظور دسته بندی این آثار برای شناخت مولفه¬های مشترک شکل گیری آنها، مطالعاتی در زمینه شهر و محیط های شهری، هنرهای موجود در شهر و مبلمان شهری و رویکردهای رایج در طراحی عناصر مبلمان شهری صورت گرفت. از نتایج حاصل از این مطالعات نظری، برای انجام پژوهشی با روشی شبه تحلیل محتوی بر روی 42 تصویر از آثار بدست آمده که طی چهار مرحله غربالگری از مجموع 255 تصویر که به روش «نت اسکاتینگ» تهیه شده بودند، برای تعیین و تدوین اصول مشترکی که این گروه از آثار را شکل داده¬اند، استفاده شد. اطلاعات حاصل از پژوهش نشان داد این نوع از محصولات مبلمان شهری را می¬توان به خاطر داشتن اهداف و اصول مشترک در نحوه ی تاثیر گذاری بر شهر و شهروندان درون یک رویکرد قرار داد. برای نامیدن آثار متعلق به این رویکرد از روش ترکیب واژه¬ها برای القاءِ مفهومی آثار استفاده شد و واژه «طرح¬دیس گرایی» برای این گرایش انتخاب شد. از ویژگی¬های بارز این رویکرد التقاطی بودن آن که به معنای استفاده از مولفه های رویکردهای دیگر برای حضور تکامل یافته در شهر، عدم زمینه گرایی فرمی و محتوایی با زمینه قرارگیری خود و استفاده حداکثری از شگردهای تاثیرگذاری آثار هنری و مبانی هنرهای تجسمی می باشد.